صالحه اسحق زی خالقی
بیستمین سالگرد انجمن مدد رسانی افغانی در ماربورگ جرمنی تجلیل گردید
در محفلی که به این مناست در تعمیر شاروالی شهر ماربورگ که پنج قرن قدامت تاریخي دارد، دایر گردید، بیشتر از ۱۴۰ نفر اعم از افغانها، آلمانی ها و سایرین اشتراک نموده بودند. همچنان، در دهلیز بزرگ شاروالی نمایشگاۀ فعالیت ها و اسناد انجمن و مقوله های کمپاین «تفکر، تحلیل و عمل» برای مطالعه و مشاهدۀ مهمانان گذاشته شده بود.
پس از افتتاح محفل توسط محترمه شیما غفوری و دوعضو دیگر رهبری انجمن، وی به مهمانان که از شاروالی و پارلمان ماربورگ و از شهر های مختلف آلمان در آنجا حضور به هم رسانیده بودند، صمیمانه خوش آمدید گفت. سپس از شاروال عمومی شهر ماربورگ که سرپرستی این تجلیل را به عهده داشت، دعوت به عمل آورد تا بیانیه اش را قرائت نماید.
شاروال عمومی شهر ماربورگ «ایگون فاوپل» مراتب تبریکات خویش را به همۀ افغانها و به خصوص به اعضای این انجمن پیشکش نمود. وی از نقش فعال و دوامدارانجمن مدد رسانی افغانی طی بیست سال گذشته در بهبود شرایط زیست خارجی ها در این شهر یاد آوری نمود. ایگون فاوپل از نقش انجمن مدد رسانی افغانی به حیث الگو و مثال برای سایر سازمانهای خارجی در ماربورگ یاد آوری کرد و از این انجمن ابراز امتنان نمود. وی از اینکه اعضای انجمن به خصوص خانم و آقای غفوری زندگی شخصی خویش را وقف خدمات رضامندانه برای مدد به مردم افغانستان مینمایند، با احترام خاص یادآوری نموده و اظهار داشت که : « شهر ماربورگ خوشحال و ممنون است که فامیل غفوری در شهر ماربورگ سکونت دارد.»
بعداً خانم شیما غفوری مقالۀ اساسی محفل را در مورد دستاورد های انجمن و پلان های کاری آینده با استناد به تصاویر و شواهد با زبان فصیح آلمانی به خوانش گرفت که مورد استقبال اشتراک کنندگان قرار گرفت. وی گفت: «انجمن ما بر این عقیده است که زخمهای جامعۀ افغانستان عمیق تر از آن است که تنها با اقدامات دولتی و یا با مرهم خیرات، اعانه و روشنگری تدوای گردد. لازم است تا هرکس به اندازۀ ممکنه کتلۀ از افراد اجتماع، ولو کوچک را از قهقرا نجات داده و قدرت به پا ایستادن و امکانات زندگی مستقل شان را مهیا گرداند.»
شیما غفوری دستاورد های سالهای گذشته را چنین یاد آور گردید: «در ظرف ۹ سال یعنی از ۱۹۹۴الی ۲۰۰۳ این انجمن توانست تا اعاشه و اباطۀ ۳۵ فامیل را از طریق کار خودِ زنان به خصوص بیوه ها در ورکشاپ خیاطی و خامک دوزی تأمین نماید، تعلیمات بیشتر از چهل طفل ایشان را از طریق پروژۀ «سرپرستی اطفال» و کمک مالی به مکاتب خراسان، استقلال و تمویل و ایجاد موسسۀ تعلیمی «بی بی فاطمه زهرا» را برای مهاجرین افغان در اسلام آباد پاکستان عملی سازد.» وی اضافه نمود:
«و در بین سالهای ۱۹۹۹ الی ۲۰۰۱ زمینۀ تعلیمات ۷۵ دختر را در قلعۀ زمانخان شهر کابل در مکاتب زیرزمینی مخفی مهیا گرداند.»
خانم غفوری در مورد پروژۀ فعلی انجمن که ایجاد مکاتب خانگی دخترانه در قریه جات ولایت وردک است، با ارائۀ عکس ها چنین تذکر داد: «۸۰ دختر فعلاً در صنف ششم مصروف تعلیم درچهار مکتب خانگی میباشد. حتی یکی از مکتب های رسمی بچه گانه حاضر شده است تا در اخیر سال تعلیمی جاری برای این دختران شهادتنامۀ صنف ششم را اعطا نماید تا ایشان امکانات ادامۀ تحصیل را در شهر ها پیدا نمایند.
۲۰ دختر دیگر در صنف سوم مکتب خانگی مصروف فرا گیری تعلیمات ابتدائی میباشند.
نظر به شرایط نامساعد امنیتی و مسافۀ یک ونیم ساعتۀ مکاتب بچه گانه از قریه جات بعد از تقاضای مردم منطقه در سال جاری دو مکتب خانگی برای ۶۰ پسر خورد سال نیز ایجاد گردیده است.»
خانم شیما غفوری افزود: « ما به این باور هستیم که مردم افغانستان انسانهای شریف، صادق، علم دوست و ترقی پسند استند، فقط باید به آنها موقع و امکانات آن داده شود تا خود شان راه و روش پیشرفت را انتخاب نموده و زمینه های اجتماعی آنرا فراهم نمایند و اما باید برای تحقق آن با ایشان در این راه کمک صورت بگیرد.» وی ادامه داد:
«در حال حاضرمکتب های خانگی در این مناطق جزء از جامعۀ دهاتی محل بوده و باشندگان قریه جات و متنفذین محلی به آن به دیدۀ قدر مینگرند. مردم سایر قریه جات نیز خواهان ایجاد چنین مکاتب اند و بطور متواتر وجدی تفاضای آنرا از انجمن مینمایند، زیرا در محلات اوشان مکاتب دخترانه از طرف دولت نظر به شرایط نامساعد امنیتی تا حال به وجود نیامده و دختران از نعمت آموزش محروم مانده اند. این انجمن که امکانات مالی زیاد در دسترس ندارد، متأسفانه هنوزنمیتواند این مأمول را در تمام قریه جات عملی نماید.»
وی اظهار داشت : « اینکه در ظرف شش سال برای یک صد دختر و شصت پسر خورد سال امکانات آموزش در قریه جات ناامن ولایت وردک با هزینۀ اندک انجمن غیر انتفاعی مهیا گردیده است، میتوان آنرا با اعداد نشان داد ، ولی آنچه به مراتب مهمتر بوده و نمیشود آنرا پیمایش نمود، پذیرفته شدن و نهادینه شدن مفکورۀ آموزش دختران در بطن اجتماع، از جانب زنان و مردان عادی و بیسواد قریه جات میباشد که راه را برای آموزش سایر دختران در حال و آینده باز نموده است.»
شیما غفوری در ارتباط کار با زنان در داخل افغانستان چنین گفت: «با استفاده از تجارب کاری در آلمان با در نظر داشت شرایط مشخص افغانستان در یکی از مناطق شهر کابل برای تعدادی از زنان خانه و دختر های جوان شان که متعلمین مکتب هستند، گروپی را تشکیل داده ایم که در نشست های هفته وار خویش فارغ از تشویش دورهم جمع شده و با صرف چای و میوۀ خشک با زبان سادۀ خویش بالای موضوع مشخصی صحبت مینمایند. آنها در طول سه سال گذشته در بیان حالات، افکار و احساسات شان زبان گویا تر پیدا نموده وامیدواریم به تدریج از افسردگی و مأیوسیت بر آمده و موازی با آن روابط مادرها با دختران جوان شان از حالت فرمانروا و فرمان بردار به مناسبات دوستانه، استوار بر منطق تبدیل گردد. افزون بر آن در نتیجۀ این روش کاری زنان به تدریج به افراد اجتماعی تبدیل گردیده اند. لازم است تا ظرفیت های زنان خانه که اساس اجتماع ما را تشکیل میدهند، در امور ادارۀ منزل، تربیۀ بهتر اطفال، حفظ الصحه، مصرف عاقلانۀ پول، شناختن حق خود و حق دیگران و غیره مسایل بالا بروند.»
وی افزود «ما بر این باوریم که برای رشد شخصیت زنان در بنای جامعه نمیتوان تنها با تدویر کورس های ظرفیت سازی بسنده شد، زیرا از یک طرف مصارف کورس ها بلند بوده و از جانبی هم این کورس ها میتوانند تنها توسط زنان با سواد مورد استفاده قرار بگیرند. در حالیکه اکثریت مطلق زنان افغانستان بیسواد میباشند. از اینرو ما باید زنان را در جا های که زندگی مینمایند جستجو نمائیم و به صورت تدریجی ولی دوامدار باعث ارتقای سطح دانش آنها گردیم.»
علاوتاً شیما غفوری افزود که انجمن مدد رسانی افغانی در ایجاد یک حرکت جمعی به نفع زنان کشور صَرف نظر از مواضع سیاسی و فکری، با اشخاص انفرادی و سازمانهای مختلف افغانی تماس های صادقانه و پیگیرانه را در داخل و خارج کشور به راه انداخته است. این انجمن یکجا با سایر سازمانهای زنان و پشتیبانی مردان افغان توانسته است روز هشتم جون «روز همبستگی بین المللی با زنان افغانستان» را در دو سال اخیر با تنظیم مظاهرات برای تأئید قانون منع خشونت علیۀ زنان، مجالس و میتنگها تجلیل نماید. علاوتاً این انجمن در سطح بین المللی از حقوق زنان افغان حمایه می نماید. وی به گونۀ مثال از داد نامۀ آنلاین در پورتال بین المللی „آواز“ یاد آور گردید.
https://secure.avaaz.org/de/petition/Helft_mit_Frauen_zu_schuetzen_khwmkh_khnyd_t_znn_mHfZt_grdnd_1/
همچنان وی علاوه نمود که یکی از وظایف عمدۀ این انجمن را کمک به مهاجرین افغان در آلمان برای انتگراسیون و کاریابی در جامعۀ جدید تشکیل میدهد.
سپس خانم داکتر نینا کیول هوفر مسؤول امور مالی انجمن تقدیر نامه های انجمن مدد رسانی افغانی را به پاس پشتیبانی صادقانه و بشردوستانه از فعالیتهای انجمن به چهار شخص و دو نهاد مدنی ، تقدیم کرد، و دختر خوردسالی با لباس قشنگ افغانی دسته های گل را به آنها پیشکش نمود.
بعد از صرف غذا، دوشیزه هما غفوری در نقش یک زن دهاتی ۳۰ ساله با برقع یی برسر با دختر خورد سالی که او نیز چادری طفلانه را بسر داشت، وارد محفل شده و به حیث یک زن از« نسل برباد رفتۀ افغانستان» جریان زندگی و رنج های بیکران خویش را در لابلای وقایع سیاسی و نظامی افغانستان با کلمات دقیق و تصاویر هماهنگ در صفحۀ بزرگ پروجکتور به تصویر کشید و بینندگان را قدم به قدم در داخل تراژیدی این نسل با خود گرفت. پیام وی به حاضرین چنین بود که لازم است تا ابزار دموکراسی در نهاد جامعه پرورش یابد: « برایم شرایط آموزش و پرورش را مهیا گردانید، راۀ آزادی را خودم پیدا خواهم کرد.»
همچنان یک افسانۀ افغانی « قصۀ یک زن» توسط کارین کرشهاین انانسر و قصه سرای موفق شهر ماربورگ تمثیل شد.
در لابلای پروگرام موسیقی اصیل افغانی به اشتراک محترم حسین ریاض و همکار شان محترم فرید علم مهمانان را با خود بدیار افغانستان برده و سرور روح افزا به دل ها بخشید.
در اخیر محفل اعضای موجود انجمن مدد رسانی افغانی در روی ستیژ آمده و با چک چک های پیهم اشتراک کنندگان استقبال گردیدند. در جمع اعضا زنان، مردان، دختران و پسران جوان از افغانستان و آلمان قرار داشتند. اعضای افغانی از قوم های چهارگانۀ تاجک، پشتون، هزاره و ازبک با مسلک های مختلف کاری حضور داشتند. در جملۀ اعضای آلمانی این انجمن وکیل مدافع، قاضی، مامور، داکتر علوم، روان شناس و معلم موجود بودند. از جانب رئیسۀ انجمن دسته های گل های زیبای خود رُو که توسط یکی از دوستان انجمن تهیه گردیده بود، به اعضای انجمن اهداء گردید
